در این درس با دو نوع فعل ماضی آشنا می شوید:
1) ماضی بعید
2) ماضی التزامی
فعلی است که در گذشتۀ دور انجام گرفته است. هرگاه فعلِ کمکیِ «بودم، بودی، بود، بوديم، بوديد، بودند» به آخر فعل ماضی ساده اضافه شود، فعل ماضی بعید به دست می آيد؛ مانند:
نوشته بودم، گرفته بودی، خوانده بود، شنیده بوديم، شکسته بوديد، خورده بودند.
بن ماضی + ه + فعل کمکی ) بود ( + شناسه
مفرد |
جمع |
نوشت + ه + بود + -َ م : نوشته بودم |
شنید + ه + بود + يم : شنیده بوديم |
گرفت + ه + بود + ی : گرفته بودی |
شکست + ه + بود + يد : شکسته بوديد |
خواند + ه + بود : خوانده بود |
خورد + ه + بود + -َند : خورده بودند |
فعلی است که در زمان گذشته با شک، شرط، آرزو و ... انجام شده است. هرگاه فعل کمکیِ «باشم، باشی، باشد، باشیم، باشید، باشند» به آخر فعل ماضی ساده اضافه شود، فعل ماضی التزامی به دست می آيد؛ به عنوان مثال:
ساخته باشم، پوشیده باشی، رسیده باشد، خورده باشیم، بُرده باشید، ديده باشند.
بن ماضی + ه + فعل کمکیِ ) باش ( + شناسه
مفرد |
جمع |
ساخت + ه + باش + -َم : ساخته باشم |
خورد + ه + باش + يم : خورده باشیم |
پوشید + ه + باش + ی : پوشیده باش |
برد + ه + باش + يد : برده باشید |
رسید + ه + باش + -َد : رسیده باشد |
ديد + ه + باش + -َند : ديده باشند |